آئین مستان

تشنه ام روی خاک حجره دست و پامیزنم

در غریبی خود مادرم را صدا میزنم

جان ز تن رفته دیگر، چشم من مانده بر در

چشم به راه جوادم، این نفس های آخر

خون شده دیده ها، میزنم دست پا

روضه ی آخرم، روضه ی کربلا

السلطان السلطان

ای عزیز دل مصطفی من فدای شما

می کشی شیعه را از غمت یا امام رضا

شد دلت پاره پاره، می دهد پر شراره

من بمیرم آقا جان، گریه هات گریه داره

خون به روی لبت، ناله هات بی صدا

بر لبت زمزمه، ای جوادم بیا

السلطان السلطان

در نظر دارمت کربلا روضه ی خیمگاه

از حرم می رود عمه بر جانب قتلگاه

جد من بین دشمن، پیراهن رفته از تن

فاطمه دارد آن دم، راس او روی دامن

عمه ام دست خود میزند روی سر

پیش چشمش حسین میزند بال پر

گُل کرده در زمین، کَرَم آسمانیت

آغوش باز می رسد از مهربانیت

حالا بیا و سفره مینداز سفره دار

حالت خراب می شود و نا توانیت

دارد مرا شبیه خودت پیر می کند

جان برده از تمام تنم نیمه جانیت

یوسف ترین سلاله ی تنها تر از همه

سبزی رسیده تا به لب ارغوانیت

این گرد پیری از اثر خاک کوچه هاست

بر موی تو نشسته ز فصل جوانیت

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

این گرد پیری از اثر خاک کوچه هاست

بر موی تو نشسته ز فصل جوانیت

باید که گفت هیئت سیار مادری

خرج عزا شدی و خدای تو بانیت

زهر از حرارت جگرت آب می شود، آقا

می گرید از شرار غم ناگهانیت، آقا

زینب به پای تشت تو از دست می رود، آقا

رو می شود جراحت زخم نهانیت، آقا

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

آقای زهر خورده چرا تیر می خوری، آقا

چیزی نمانده از بدن استخوانیت، آقا

ای قصه ی مظلومیت در انجمن ها

مثل علی در جامعه تنهای تنها

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

اللهی بشکنه دست مقیره

میان کوچه بی مادرم کرد

بسوزد از سر تا به پایم

خدا علی موسی الرضایم

قلبم گرفته از غم فراق یار

جواد من نمازمن بیدار

به سینه من نفس ندارم

سوزد تمام پیکرم به زهر کین

به یاد   قرار من بنشین

خزان دار شده باغ و بهارم

مولا امام رضا امام مظلومم

من که سرا پا آه و دردم

سوی مدینه بر نگردم

دارم یه خواهشی ز تو گل بابا

به دست خود کفن نما من را

دارم میرم به سوی زهرا

امشب پدر ببینه پیکر خسته

ببوسد استخوان بشکسته

رسد ز حجره بوی زهرا

مولا امام رضا امام مظلومم

پرم شکسته مثِ کبوتر

دلم گرفته کجایی مادر

زنده‌ام به بوی چادر نمازت

زنده‌ام به یاد راز و نیازت

کشتی منو با قد خمیده

روی کبود و رنگ پریده

شب ها بدون تو چه سرده

قلبم پر از عذاب و درده

مادر دلم هواتو کرده

پرم شکسته مثل کبوتر

دلم گرفته کجایی مادر

مادر دلم هواتو کرده

تموم این درد با من می مونه

غمت منو کُشت تو راه خونه

این زخم کهنه درمون نمی شه

رازی که دارم پنهون نمی شه

افتادی رو خاک مثل قباله

دیوار کوچه شد باغ لاله

غربت، از آسمون می‌بارید

ابرا، با چشمامون می‌بارید

دیوار، برا تو خون می‌بارید

مادر دلم هواتو کرده

پرم شکسته مثل کبوتر

دلم گرفته کجایی مادر

مادر دلم هواتو کرده

حسن غریبه کریم دنیاست

حسن تمامِ وجود زهراست

میراث زهراست صبر و قرارش

رفته به مادر حتی مزارش

بال ملائک گل دسته هاشه

خاک مدینه ایون طلاشه

دست، کریم آل حیدر

نور، مدینه ی پیمبر

جانم، حسن غریب مادر

پرم شکسته مثل کبوتر

دلم گرفته کجایی مادر

مادر دلم هواتو کرده

انی تارک فیکم الثقلین

قرآن و حیدر و زهرا و حسنین

وای وای وای، یا رحمة للعالمین

می بینم روزی که قرآن به سر نیزه برود

در عالم نیست کسی فریاد حیدر شنود

می بینم روزی که شعله ز در می کشد زبانه

پشت در می افتد میان آتش صاحب خانه  

آید ناگه ناله یا ابتا بین خانه گرفته ابر سیاه

انی تارک فیکم الثقلین

قرآن و حیدر و زهرا و حسنین

وای وای وای، یا رحمة للعالمین

می بینم روزی که علی شود خانه نشین

در مسجد خون ریزد ز فرق حیدر به زمین

می بینم روزی که حسن شود پاره جگر

زهری را نوشیده به جانش افتاده شرر 

زهرا نالان پشت سر حسنم 

 از این قصه فتاده لرزه تنم

وای وای وای، یا رحمة للعالمین

انی تارک فیکم الثقلین

قرآن و حیدر و زهرا و حسنین

می بینم روزی که در ابر تیر و سنان

از خیمه تا مقتل زنی رود لطمه زنان

 با جسمی صد پاره فتاده اکبر من

خون مثل فواره ز حلق اصغر من

سقایی لب تشنه و دست و پا زدنش

جانم را در مقتل به خاک و خون بدنش

زینب، زهرا کنار پیکر او

مثل خورشید به نیزه ها سر او

وای وای وای، یا رحمة للعالمین

عشق و عاشقی رو، حسین حسین    

اینجوری کی دیده، حسین حسین

من سرم شکسته، حسین حسین

تو سرت بریده، حسین حسین

 حسین ثارالله، رسیده از راه / دوباره زینب تو قتله گاه

 الیوم یوم الاربعین

باورم نمیشد، حسین حسین

با قد کمونم، حسین حسین

که سر مزارت، حسین حسین

فاتحه بخونم حسین حسین

اومدم ببینم، حسین حسین

باغ لاله ام کو، حسین حسین

کاش ازم نپرسی، حسین حسین

پس سه ساله ام کو، حسین حسین

 تو مشکا آبه، رباب بی تابه / به روی سینت اصغر خوابه

 الیوم یوم الاربعین

رو لبت هنوزم، حسین حسین

جای خیزرونه، حسین حسین

رو سرت شراب ریخت، حسین حسین

وای از این زمونه، حسین حسین

 نگاهم دریاست، به یاد سقاست / میرم از گودال کف العباس

 الیوم یوم الاربعین